Carel den Hertog studeerde viool aan de conservatoria van Den Haag, Amsterdam en Tilburg bij Jaring Walta, Johannes Leertouwer en Chris Duindam. In 2010 sloot hij zijn masterstudie cum laude af. Al tijdens zijn studie ontwikkelde hij zich tot een veelzijdig musicus. Hij verdiepte zich als violist van Trio C tot de Derde in de Oost-Europese volksmuziek. Met dit trio reisde hij veelvuldig naar de Balkan, Turkije, Iran, Pakistan en India. Daarnaast deed hij ervaring op in de authentieke uitvoeringspraktijk, onder andere met de Nieuwe Philharmonie Utrecht. Al tijdens zijn vioolstudie begon Carel met dirigeren. Hij is oprichter en artistiek leider van het Amsterdamse Strijkorkest Lundi Bleu. Met dat orkest trad hij ook op als solist en toerde hij onder meer naar Libanon en Zuid-Afrika. Ook de hedendaagse muziek heeft zijn interesse. Hij dirigeerde de première van composities van Chiel Meijering, Anthony Fiumara en Florian Mayer. Sinds 1 janauri 2014 is hij dirigent en artistiek leider van het Nederlands Jeugd Strijkorkest (NJSO). Tevens is hij samensteller en redacteur bij Radio4.

Interview met Carel

Kom je uit een muzikaal gezin?

Mijn ouders spelen allebei geen instrument, maar mijn vader had wel een uitgebreide platencollectie en draaide altijd veel muziek. Daarmee is klassieke muziek me met de paplepel ingegoten. Ik kon ook eerder fluiten dan praten.. Mijn zus ontdekte op een gegeven moment dat er één plaat was waarbij ik – 2 of 3 jaar oud – spontaan in huilen uitbarstte. Dat was bij het begin van La création du Monde van Milhaud. Inderdaad een prachtige melancholische saxofoonsolo. Zij vroeg dan aan mijn vader of hij ‘die ene’ plaat wilde opzetten (mijn vader had het verband tussen de muziek en mijn reactie niet opgemerkt), zodat zij daarna met een vriendinnetje haar kleine broertje kon troosten en knuffelen. Uiteindelijk heb ik niet voor de saxofoon gekozen, maar voor de viool.

Wat zijn de hoogtepunten van je carrière?

Een van de bijzonderste concerten was in Florence met het Nederlands Jeugd Strijkorkest. We stonden opgesteld tussen de marmeren beelden in de Loggia dei Lanzi. De avond viel en er verzamelde zich steeds meer mensen op het Piazza della Signoria. Toen we begonnen met spelen zaten en stonden er 800 mensen heel aandachtig te luisteren. Heel bijzonder dat zo’n immens en historisch plein door de kracht van muziek lijkt te worden omgetoverd tot een ‘concertzaal’. 

Wat voor kennis en ervaring brengt u met zich mee om het NSG te laten (op)bloeien?

Ik heb altijd veel met strijkorkesten gewerkt. Ik heb ruim 13 jaar geleden mijn eigen strijkorkest opgericht met een groep vrienden. Daarnaast ben ik sinds zes jaar dirigent van het Nederlands Jeugd Strijkorkest – het orkest waar ik zelf als jongetje van mijn 11e tot 18e in heb gespeeld. Deze ervaringen neem ik mee naar het NSG. Ik vind het heerlijk om de veelheid aan klankmogelijkheden van een strijkorkest eruit te halen. Een strijkorkest kan niet alleen een warmbloedig, zwoel en romantisch klinken, maar kan ook schuren, grommen en bijten. Het programma leent zich uitstekend om de veelzijdigheid van het strijkorkest te etaleren.

Bij het NSG is gezelligheid ook zeker een belangrijk aspect, welke rol zie je voor de dirigent daarin weggelegd?

Een goede sfeer en positieve groepsdynamiek kan bijdragen aan een beter eindresultaat. Tijdens en na de repetities mag het zeker gezellig zijn; ontspanning om daarna weer geconcentreerd te kunnen werken. Ik zie mezelf niet als de grote gangmaker, maar ik ben vrij fanatiek in (groeps)spellen. Ik verheug me op het werken met het NSG én op een gezellige en ontspannen week!